طرح گسترش پارک جمشیدیه تهران در دامنه ارتفاعات البرز و پنهان در دامان کوه است. پارک جمشیدیه پیش از طرح گسترش آن برروی یک باغ قدیمی با سبک ایرانی ساخته شده بود که با حفظ ساختار باغ قدیمی از حالت استفاده ی خصوصی به یک پارک عمومی مبدل شده بود. مطالعات و طراحی باغ فردوسی به عنوان طرح گسترش باغ جمشیدیه در سال ۱۳۷۱ آغاز شد. مشخص بود که این مجموعه تأثیر قابل توجهی بر اطراف خود خواهد گذاشت و طبعا از محیط پیرامون و هم چنین بالا دست خود تأثیر خواهد گرفت. تیم طراحی سه هدف عمده برای دره‌های چهارگانه کلکچال که در این محدوده بود در نظر گرفت.
نخست: حفاظت طبیعت از فرسایش و تخریب
دوم: تعیین هویت و توان هر دره برای توسعه ی گردشگری
سوم: تسهیل ارتباط سازمان یافته مردم و طبیعت.
یکی از خصوصیات دره جمشیدیه خشکی، کم آبی و چهره ی خشن همراه با قطعات عظیم سنگ بود و این که مسیرهای حرکت مشکل و تمام راه آفتاب گیر بود. عموماً جوانان و کوهنوردان از این دره ها عبور می‌کردند و از بخش پارکینگ به بعد عاملی برای جلب خانواده‌ها وجود نداشت؛ به همین منظور تسهیلاتی برای عبور و مرور و خدمات ویژه شامل رستوران، چایخانه، آمفی تاتر، نمایشگاه کارگاه صنایع دستی و تجهیزاتی دیگر با عنوان میعادگاه فرهنگ‌های ایران فراهم آمد. برای به سرانجام رساندن کار طراحی، تیم طراحی در سایت مستقر شدند آقای مهندس پاسبان حضرت می‌نویسد:(( یک روز سرد زمستانی در دمای چند درجه زیر صفر هیأتی از طرف کارفرما ،کوه را به من تحویل دادند. زمستان بسیار جالبی بود؛ به من و همکارانم یک اتاق خواب و اتاق کار در ساختمان اداری باغ جمشیدیه اختصاص داده شد. محلی که قبلاً طراحی و ساخته بودم و اگر میدانستم بعداً در آن زندگی خواهم کرد حتماً آن را بزرگتر طراحی میکردم. در زمستان سال ۱۳۷۱ بیش از یک ماه در این اتاق زندگی کردم تا بتوانم هر روز از صبح تا شب در ارتفاعات پرسه بزنم در ساعات مختلف، در ساعات مختلف روز، اسلاید و فیلم بردارم و گوشه و کنار آن را کشف و در عین حال با مطالعه‌ی میدانی منطقه و کوه‌های اطراف، هویتی برای این منطقه تعیین کنم. آن سال زمستانی پربرف بود که شب‌ها در برگشت زوزه گرگ‌ها در کوهستان شنیده می‌شد. سرما، ترس از سقوط، ترس از شب، همه از ویژگیها و ارزش‌های کار و طراحی در طبیعت و جرئی از زیبایی آن است. هر یک از سنگ‌ها، صخره ها و دره ها و درختان را به نامی نام گذاری کردم و ایده‌های طراحی نقاط مختلف سایت کوهستانی را تعیین نمودم با کمک تیم، کروکی‌ها را نهایی کرده و به صورت اسکیس ـ کروکی روی تصاویر نقاط با ارزش و با کیفیت را منعکس کردم. برای ساختمان‌های طرح نیز برحسب روحیه و هویت هریک، محل ویژه ای در لابلای صخره ها انتخاب و ایده ی معماری آنها را منطبق با صخره ها و سنگ‌ها در ترکیب با طبیعت پیرامون هر یک تعریف نمودم.
(پاسبان حضرت،1388، ص48) از آنجایی که هدف فرهنگی این پارک نشان دادن همبستگی اقوام ایرانی در یک بستر طبیعی بود و استاد ابوالقاسم فردوسی طوسی با شاهنامه اثر جاویدان خویش پاسدار زبان فارسی و مؤثرترین فرد ایرانی در تحکیم وحدت اقوام ایرانی بود، طراح نام این مکان را باغ فردوسی نامید. این پروژه دارای ویژگی‌های فوق العاده جذاب و نکات زیادی در فرآیند طراحی است که حداقل می‌توان به ده مورد از این ویژگیها اشاره کرد:
- حفظ معماری زمین
- طراحی تماتیک
- طراحی بومی در استانداردهای جهانی
- بدعت در معماری
- طراحی یک یکم
- به کارگیری مهارت هنرمندان
- استفاده از مصالح سایت و کاهش هزینه ها
- استفاده از مصالح سایت و کاهش تخریب محیط
- طراحی فضاهای جمعی
- همسازی با طبیعت و نگهداری و حفاظت از طبیعت
( برگرفته از کتاب انگاره‌های معمارانه منظر، تالیف دکتر آزاده شاهچراغی)
