طرح یادمان یازده سپتامبر پس از وقوع آن حادثه دلخراش به صورت مسابقه برگزار شد و در آن طرح پیتر واکر و مایکل آراد برنده و ساخته شد. در طرح واکر هدف اصلی پروژه، بازتابش فقدان و نبود برج‌های تجارت جهانی که در واقعه ی یازده سپتامبر فرو ریخته، بود. معمار در این طرح با ایجاد ستونی بی‌نهایت از نور به سمت آسمان، خط آسمان شهر را شکسته و نشان دهنده ی ادامه دار بودن زمان است. دو ستون موازی نماد و نشانه ی عدد یازده را در سایت قرار داده است. درخت به جا مانده از حادثه را نگه داشته است. پیتر واکر در طرح‌های خود همواره از خطوط و احجام خالص استفاده میکند این بار به صورت نمادین دورتادور پارک را صفحات برنزی قرار داده که در آنها نام کشته شدگان حکاکی شده و با نورپردازی مناسب نام هر یک به روشنی میدرخشد در سایت از درختان خزان پذیر و برگ ریز استفاده شده که نشانه ادامه دار بودن حیات پس از مرگ و تمامی کاربریهای مورد نیاز در زیر زمین جای گرفته است.کانسپت اصلی طرح ایجاد فضای منفی برای تداعی حس عدم وجود برج‌ها است. این دو استخر که هر کدام ۹ متر ارتفاع دارند به عقیده طراح دو فرورفتگی در جای خالی برج‌ها هستند که نبودنشان را در فضای منفی فرورفته در زمین تداعی می کنند. از لبه های این دو استخر آبشاری نسبتاً بزرگ به ارتفاع ۹ متر سرازیر است. زیر این آبشار سقف بخشی از موزه ای است که در زیر زمین قرار دارد که میباید بخشی از داستان حادثه ۱۱ سپتامبر را برای مخاطبان روایت کند. در این روایت نورنقش تعیین کننده‌ای دارد. نور با گذشتن از دو صافی آب و جداره شفاف دیوار استخر حالتی خاص را در موزه ایجاد میکند. آبشاری که از لبه های استخر به پایین میریزد صدای قابل توجهی در محوطه سایت به وجود می آورد. این صدا در ایجاد فضای مورد نظر طراح در سطح بیرونی سایت نقش قابل توجهی دارد؛ با توجه به این که سایت یادمان ۱۱ سپتامبر در یکی از مناطق شلوغ و پررفت و آمد منهتن قرار دارد. حل مساله‌ی صدا یکی از مسائل مورد توجه طراح در طراحی این اثر بوده؛ به واسطه ی صدای آبشار تمام صداهای اطراف محو می‌شود. علاوه بر این از طریق ایجاد این صدای طبیعی نوعی فضای تعلیق در سایت به وجود می آید که مخاطبان را تحت تأثیر قرار داده و برای شنیدن ماجرای حادثه ۱۱ سپتامبر، آن طور که طراح روایت میکند آماده میسازد.
