هنرمندان غالباً از زمین الهام می‌گیرند – چه بازنمایی مناظر آمریکایی توسط نقاش رابرت اس. دانکنسون ، چه براندازی نقاشی‌های بریتانیایی دوران استعمار توسط ویلیام کنتریج که مناظر آفریقا را به تصویر می‌کشد. با این حال، برخی از هنرمندان مستقیماً با زمین درگیر هستند و سازه‌هایی که بر روی مناظر می‌نشینند، احداث یا در دل زمین حکاکی می‌کنند.
این سبک هنری – که به طور رسمی به عنوان لند آرت نامیده می شود – در دهه های 1960 و 70 در ایالات متحده ، در زمینه ظهور جنبش زیست محیطی در میان اعتراضات حقوق مدنی و ضد جنگ، و زمانی که هنرمندان به دنبال جدایی خود از بازار هنر بودند، شهرت یافت.
ژست‌های مفهومی بزرگ با مجسمه‌سازی در منظر توسط ساخته شد که می توانند به عنوان تجربه های معماری نیز به حساب آیند. با لند آرت ، خط مورد بحث که تعیین می کند چه چیزی «هنر» و چه چیزی «معماری» است، می تواند به شدت مبهم شود.
تعریف معماری در رابطه با هنر یا برعکس، امری دشوار است. دیدگاه رایج این است که در حالی هنر را می توان تنها به خاطر خلاقیت آن تولید کرد، معماری دارای یک عنصر کاربردی است که به محدودیت های خاص سایت یا مشتری پاسخ می دهد.
