مکان: شیلی
سال: 2021
باغی برای جامعه
این پارک در یکی از آخرین توسعه های مسکن اجتماعی، در ضلع شمالی این شهر، در مرز با صحرای آتاکاما قرار دارد.در اصل، زمینی که این پروژه در آن ساخته شد بخشی از یک نهر کوچک بود، اما برای بیش از 40 سال مملو از زباله و آوار بود. در این زمینه، ساکنان که متشکل از حداقل 300 خانواده آسیب‌پذیر بودند، تمایلی تاریخی برای تبدیل و بازیابی این محل دفن زباله به فضای ملاقات و عمومی داشتند که به قلب محله تبدیل شود. این پروژه به همسایگان خود فضایی سبز و قابل سکونت می‌دهد که از زمان ساخت آن در دهه 80 هیچ امکانات یا مناطق تفریحی عمومی نداشت.فضای سبز در بیابان و در دامنه ها، در حاشیه فقر شدید اجرا شد. منشأ این پروژه شامل بررسی ایده «باغ شهر» بود، مکانی سرسبز در بیابان، که می‌توانست محیط بسیار خشک منطقه آتاکاما را که در سطح جهانی به عنوان خشک‌ترین بیابان جهان شناخته می‌شود، کاهش دهد و در کنار هم زندگی کند. اما دستیابی به یک فضای عمومی با کمبود آب بالا و واقع در یک بخش آسیب پذیر یک چالش بزرگ بود. بنابراین، هدف طراحی شامل کار بر روی یک استراتژی از چشم اندازهای بصری سبز بود، که مستلزم مشاهده نه تنها زمین پارک، بلکه همچنین معابر اطراف آن بود که همسایگان روزانه از آنجا عبور می کنند. همچنین متوجه شدیم که معابر متعددی به محوطه پارکینگ ختم می‌شوند، که پیشنهادی را برای مکان‌یابی استراتژیک نخلستان‌ها در تقاطع بصری خیابان‌ها با پارک آغاز کرد. به این ترتیب، هر همسایه به جای انبوه زباله های ناسالم موجود، یک منطقه پوشش گیاهی را به عنوان پایانی بصری برای عبور خود به دست می آورد.در داخل این نخلستان‌ها، مکان‌های ملاقات کوچک و باغ‌های اجتماعی وجود دارد که در نهایت دو محله را که برای دهه‌ها توسط محل دفن زباله از هم جدا شده بودند، متحد می‌کند.به این ترتیب، پارک از یک بافت اجتماعی و اکولوژیکی بین مناطقی با پوشش گیاهی بالا و مناطقی با پوشش گیاهی پایین، باغ‌ها و… تشکیل شده است. با این استراتژی از جزایر گرمایی بزرگ اجتناب می‌شود، و همیشه سعی می‌شود «در احاطه فضای سبز» قرار بگیرند.در جهت طولی و با توجه به شیب تند (42 متر ناهمواری)، این پارک بر اساس تراس‌هایی با سنگ‌های سنگ‌تراشان محلی طراحی شده است که مناظر متعددی از دره کوپیاپو ایجاد می‌کند.
