در یک شیب صخره‌ای بر فراز رودخانه ولتاوا، قلعه کلاسیک ژابلوکا بر فراز پراگ کشیده شده است. در زیر قلعه، تاکستان های پلکانی با مناظر زیبا از کلان شهر، ویژگی غالب بخش شمالی شهر را تشکیل می دهند.
پراگ زمانی “شهر شراب” نامیده می شد، زمانی که حوضه رودخانه ولتاوا هنوز با کمربندهای طولانی از تاکستان ها در دوران طلایی سلطنت چارلز چهارم کاشته شده بود. تپه Černý Kopec (امروزه Jabloňka) از این قاعده مستثنی نبود. پس از تأثیر جنگ سی ساله، تاکستان های پراگ متروک ماندند. در نتیجه Černý Kopec با درختان سیب پوشیده شد که نام Jabloňka از آن گرفته شده است. در قرن هجدهم، قلعه ای به سبک کلاسیک در بالای تپه جابلونکا ساخته شد که مناظر فوق العاده ای از رودخانه ولتاوا ارائه می کرد. کلاسیک گرایی در نگرش زیباشناختی خود به اصول مبتنی بر دوران باستان کلاسیک وابسته بود. با تأکید بر فرم، سادگی، تناسب و کمال، خاطره‌ای رمانتیک از فرهنگ های مدیترانه ای یونان و روم باستان را بیدار کرد.
در طول قرن های بعد، منطقه تحت جابلونکا به شدت تغییر کرد. در سال 1830 راه آهن شمال احداث شد که منجر به گسترش شدید شهر شد. مناظر عاشقانه در تاکستان ها ناپدید شد و به تدریج با مناظر در کلان شهر در حال رشد جایگزین شد. در اواخر دهه 2000، این منطقه شاهد تغییرات اساسی دیگری بود – ساخت مجتمع تونل بلانکا که از قضا تراکم ترافیک، آلودگی صوتی و CO2 را در منطقه بدتر کرد.
معماران با توجه به ریشه های اروپایی، ایجاد یک پاسیو ایده آل را پیشنهاد کردند که به کاربران این امکان را می دهد تا ارتباط خود را با پایتخت غیرمتعارف از دست بدهند.
مداخله کلی با کشف و حفظ عناصر موجود در سایت انجام شد. با قاب کردن یکی از آنها – یک درخت بلوط کهنسال با در، ویژگی غالب نمادگرایی ایجاد شد. در حالی که درها بسته هستند، توجه او به تاکستان ها بدون چشم انداز برجسته به شهر متمرکز می شود. از طرفی با بازکردن پنجره، ارتباط با شهر برقرار می شود و باعث گسترش آینده تاکستان می شود. طاقچه دوم به عنوان یک انبار کوچک شراب عمل می کند که برای ذخیره و سرو شراب باز می شود.
