دهکده شانگن یک پروژه نوسازی در ونژو است که هدف آن تبدیل روستای سنتی ساخته شده به یک مقصد گردشگری است.
این سایت یک زمین خالی در مجاورت یک خانه روستایی سنتی دهه 1950 تا 60 است. این رودخانه در یک مکان استراتژیک، نزدیک به پل مرکزی روستا قرار دارد و رودخانه، این پتانسیل را دارد که هم برای منظر و هم به عنوان مرکز معنوی جامعه یک نقطه کانونی باشد. این سایت مکانی ایده آل برای تجمع مردم در قلب دهکده است و منظره زیبایی به سمت رودخانه و خانه های باشکوه چینگ ارائه می دهد. با توجه به مقیاس کوچک ساختمان های مجاور، سازه جدید نیاز به هماهنگی با آنها در ارتفاع و مقیاس دارد. باز شدن مخروط گل مانند به سمت آسمان یک راه حل هندسی و عملی برای پشتیبانی از ساختار پیشنهادی و آوردن “طبیعت” به ساختمان است.
هندسه کلی از یک شکل کامپیوتری حاصل می‌شود که عملکرد و قدرتی را که برای ارائه نیاز دارد، نشان می‌دهد. این یک هندسه بسیار پیچیده را تشکیل می دهد، اما بعداً به صورت دستی به مثلث ها و چهارگوش ها ساده شد تا با ظرفیت های فنی ساخت و ساز در یک روستا سازگار شود. در نهایت از دو مارپیچ تشکیل شد. قسمت بیرونی از زمین بلند می شود و سکویی را تشکیل می دهد که به طبقه بالایی ساختمان های مجاور متصل می شود. این یک چشم انداز مرتفع از روستا را فراهم می کند. مارپیچ داخل مخروطی است که فرم را پشتیبانی می کند و به دو قسمت تقسیم می شود همچنین به نور اجازه می دهد از دهانه ها به اتاق ها نفوذ کند. دیوارهای کاشت مخروط به عنوان پرچمی عمل می کند تا مردم را از راه دور به خود جذب کند و نشان دهد که چگونه موجودات زنده می توانند با سازه های دست ساز همزیستی کنند، همانطور که این روستا در گذشته اینگونه بود. فضای سرپوشیده یک اتاق کار است که دیوارهای داخلی آن با تکنیک سنتی گل رس صدف ساخته شده است تا سطحی بسیار ناهموار را تشکیل دهد. نکته کلیدی پروژه رد هر هویت یا برچسب گذاری واحد است. این ویژگی های چشم انداز، فضای کاربردی، یک نقطه تجمع جمعی و بیان حسی از ترکیب طبیعت با محیط ساخته شده را بیان میکند.
این طرح از مصالح محلی ساخته شده است که به راحتی قابل دسترس هستند و آنها را به زبان معماری خاص توسعه می‌دهد، درست همانطور که ساختمان‌های اصلی روستا برای صدها سال انجام دادند.گیاهان در مخروط دائماً رشد می کنند و بعد از زمان را به این ساختار ساخته دست بشر اضافه می کنند. این پروژه ای است که به طور کامل با محیط اطراف خود ادغام می شود و در عین حال عناصر طبیعی و مردم را به جشن گرفتن ابهام و چند معنایی خود دعوت می کند.
